SÖVGÜ

Bir bakışınla kalpleri mi fethettin
Sen kendini gerçekten birşey mi zannettin
Biliyorsun ay ışığı kadar sahtesin
Bir içki kadar geçici bu güzelliğin

Beğenilmek arzusuyla kendini kaybettin
Kimbilir kaç zavallı hayatı mahvettin
Bu hayat yolunu sen boşa katettin
Ne yapsanda şimdi bir yosmadan ibaretsin

Kalbinin varlığını ne zaman farkettin
Aşk denilen duyguyu sen nasıl katlettin
Hergün başka gönülde durmadan hep raksettin
Bilemedinki aslında kendi hayatından yedin

Başkalarını aşağılayıpta, hangi yüzle küfrettin
Göremedin gerçeği, kendi kendine zulmettin
Nasıl başardında, o pis ruhunu affettin
Anlamış olmalısın, bu sövgüyü çoktan hakettin...